Normaliter is het een onderwerp dat we graag voor ons uitschuiven. ’Praten over de dood is de goden verzoeken' of 'ik zit nog in de bloei van mijn leven, dat duurt nog wel even' Zijn veelgehoorde excuses.
Helaas weten we ook allemaal dat de dood zich over het algemeen niet laat plannen. Het kan ons allemaal overkomen; jong, oud, ziek en gezond.
In sommige situaties worden we weer met onze neus op de feiten gedrukt. Zoals nu.
Vooral nu
Vooral in deze tijd nu corona zo hard toeslaat, is het noodzakelijk om met elkaar te praten over ziekte en dood. Want wat als u zelf niet meer kunt aangeven wat u graag wilt. Op dat moment zullen anderen voor u moeten beslissen. Wat als dat een andere beslissing is dan dat u zelf genomen zou hebben? En wie mogen bijvoorbeeld uw financiële zaken op zich nemen?
Niet iedereen vindt het even makkelijk om zijn of haar gevoelens en wensen te uiten. Dat kan natuurlijk verschillende redenen hebben. Zo kan het zijn dat u al nooit zo'n prater bent geweest, u uw kinderen of ouders niet wilt opzadelen met dit onderwerp, of mogelijk heeft u niemand om mee te praten.
Toch is het verstandig belangrijke wensen en gedachtes te bespreken.
Het is voor zowel diegenen die achterblijven als voor uzelf een prettig idee om te weten dat deze bekend zijn.
Nabestaanden
Zo is het voor de achterblijvers fijn te weten wat uw wensen zijn of hoe u over bepaalde zaken denkt. Keuzes maken en accepteren maakt het dan makkelijker. Zo raad ik tijdens de voorgesprekken van een (levens-)testament ook altijd aan om vooral de reden achter uw keuze te bespreken: “Wat is de reden dat u er voor heeft gekozen de kast aan Sofie na te laten“ bijvoorbeeld.
Voor uzelf
Voor uzelf geeft het voornamelijk rust. De rust en zekerheid dat uw naasten weten wat u graag wilt en hierdoor misverstanden heeft voorkomen.
Natuurlijk hoeft niet alles in 1 gesprek besproken te worden, dat kunnen ook steeds maar een paar vragen of opmerkingen zijn. Alle beetjes helpen.
Gratis tips
Mijn belangrijkste tip: Luister naar elkaar en veroordeel elkaars mening niet. Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, dat besef ik me, maar het is enorm belangrijk. Wat voor de een geldt, hoeft niet voor de ander te gelden.
Wilt u graag het gesprek aangaan, maar weet u niet zo goed welke vragen te stellen? Bureau MORBidee heeft een boekje geschreven om u wat op weg te helpen. Het telt 16 pagina’s en zit boordevol tips. Zo is er een basisstappenplan en staan er beginzinnen in, om het gesprek te starten. Ook staan er vele praktische tips in om met elkaar in gesprek te blijven.
U kunt hier het boekje met tips downloaden.
"En wat als ik iets verkeerds zeg? Niets. Dan niets. Dan zeg je sorry. We maken allemaal fouten. Echt. Het feit dat je überhaupt de moeite neemt om een verbinding te maken, geeft aan dat je betrokken bent."
Wilt u zelf ook het gesprek aangaan, maar heeft u niemand om dat mee te delen of wilt u dit liever niet met uw dierbaren bespreken? Weet dan dat ik er voor u ben.
Wanneer gaat ú het gesprek aan?
Vanwege het advies van de RIVM om afstand te houden kom ik nu niet bij u aan de keukentafel, maar zullen we samen de voor u best werkende manier van communiceren afstemmen.